İstanbul’un nüfusu ve araç mülkiyeti artmaya devam ettikçe, önde gelen bir akademik, şehrin kötüleşen trafik sıkışıklığıyla mücadele etmek için uzun vadeli, insan merkezli bir yaklaşım gerektiriyor.
Marmara Üniversitesi Makine Mühendisliği Bölümü’nde öğretim üyesi olan Doçent Abdullah Demir, İstanbul’un 8 milyon kişi için tasarlanmış olsa da, şu anda yaklaşık 20 milyon sakin, eski altyapı ve karayolu taşımacılığına karşı aşırı güvene sahip olduğunu söylüyor.
Anadolu Ajansı’na (AA) konuşan Demir, şehrin toplu taşıma ağında keskin bir dengesizliği vurguladı: Günlük gezilerin sadece% 25’i demiryolu sistemleri aracılığıyla alınırken, geri kalan% 75’i otobüsler, minibüsler ve özel otomobiller de dahil olmak üzere kauçuk verilen araçlara güveniyor.
“Bataklığı kurutmak yerine sivrisinekleri öldürmeye çalışıyoruz,” dedi Demir, tıkanıklığın temel nedenleri ele alınmadıkça tek başına yatırımların sorunu çözemeyeceğini vurgulayarak. “Herkes her yerde araba kullanmak istiyor. Yürüyüşü teşvik etmeliyiz ve talebi daha etkili bir şekilde yönetmeliyiz.”
Demir, şehrin yaya ve yolcu odaklı bir yeniden tasarımının, milyonlarca için günlük daha az yük yapmak için gerekli olduğunu vurguladı.
Londra ve Paris gibi büyük şehirlere işaret ederken, demiryolu temelli taşımacılığın hareketliliğin% 70’inden fazlasını oluştururken, İstanbul’un büyük ölçüde arabalara bağlı kalması. Demir’e göre, şehirdeki araç sahipliğinin 2040 yılına kadar 1000 kişi başına 241’den 350’den fazla arabaya yükselmesi ve sorunu daha da birleştirmesi bekleniyor.
“Bu şehir daha fazla bireysel araba trafiğini idare edemez” dedi. “İstanbul’u insan ölçeğinde tasarlamalıyız – insanların birbirleriyle yürüyebileceği, konuşabileceği ve etkileşime geçebileceği.”
Demir ayrıca, karayolu trafiğine çok fazla güvenmenin finansal ve çevresel maliyetlerine de değindi. Geç Kadir Topbaş’ın belediye başkanı olarak görev süresi boyunca İstanbul’un belediye bütçesinin% 60’ına kadar ulaşım için ayrıldığını hatırladı. Bu yatırımlara rağmen, Gridlock devam ediyor.
Politika yapıcıları İstanbul’un temyizini ademi merkeziyetsizleştirmeye çağırdı ve “İstanbul’un yükü Türkiye’ye yayılmalı. Artık fırsat için tek mıknatıs olmamalı” dedi.
Akademik ayrıca İstanbul’un su yollarının kullanılmayan potansiyeline işaret etti ve Bosporus trafiğinin daha etkili yönetiminin tıkanıklığı hafifletebileceğini düşündürdü.
Demir, “Yıllardır genişleyen denizcilik toplu taşımacılığını tartışıyoruz, ancak pay hala%2-3 civarında dolaşıyor” dedi. “Evet, hava ile ilgili zorluklar var, ama bunlar aşılmaz değil.”
Denizcilik, demiryolu ve yaya çözümlerinin entegre edilmesinin şehri sakinler için daha verimli ve insancıl hale getirebileceğine inanıyor.
Demir ayrıca yüksek park ücretlerini ve şehrin kıt park altyapısını eleştirdi, bu da insanlar alan arayan çevrelerde sürerken ek trafiğe katkıda bulundu.
“Park sadece bir kolaylık sorunu değil, ulaşım ekosisteminin bir parçası” diye açıkladı. “Göz ardı edildiğinde, büyük bir gridlock kaynağı haline gelir.”
Demir, kültürel değişimlerin kentsel refahta da rol oynadığını da sözlerine ekledi. Örneğin, aşırı boynuz honkinginin trafikte daha geniş hayal kırıklıklarını yansıttığını ve kamu medeniyetini iyileştirmek için daha geniş bir çabanın bir parçası olarak ele alınması gerektiğini vurguladı.
“İnsanlar zaten işe gidip gelmelerinden yoruldular” dedi. “Yolculuğu daha az yorucu yapalım.”
Geleceğe baktığımızda Demir, İstanbul Metropolitan Belediyesi’nin (IBB) sürdürülebilir kentsel hareketlilik planına dikkat çekti ve bu da demiryolu taşımacılığının payını 2040’a kadar% 47’ye çıkardı.
Bunu cesaret verici bir adım olarak nitelendirdi, ancak gerçek dönüşümün yerel ve merkezi hükümetler arasında işbirliği, düşünceli planlama ve yeni bir kentsel zihniyet gerektireceğini vurguladı.
“İstanbul’u sonsuz fırsat ülkesi olarak görmeyi bırakmalıyız” dedi. “Bunun yerine, insanların daha iyi yaşadığı bir şehir inşa edelim – sadece daha fazla değil.”
