KYoto’nun Arashiyama bölgesi, en huzursuz ruhu bile susturabilecek bir sır alıyor – Arashiyama Bambu Grove.
İlk kez 500 metrelik dar yoluna adım attığımda, başka bir alana geçtiğimi hissettim. Bambu sapları yaşayan sütunlar gibi yükselir, gökyüzünü fırçalar ve rüzgardaki her hışırdama hafızadan daha eski bir şarkıyı fısıldar.
Gözlerinizi kapatırsanız, bu sesin Japonya’nın en tanımlayıcı deneyimlerine ait olduğuna neredeyse inanabilirsiniz.
Buraya gelmek basit. Kyoto İstasyonu’ndan JR Saga-Arashiyama hattı sizi yarım saatin altında bölgeye çırpıyor.
Ama bir kez vardığınızda, zaman artık önemli görünmüyor. Nonomiya tapınağı ve Tenryu-ji tapınağı arasında, Grove bekler-yeşil, sessiz, ebedi.
Mart ayının sonlarında veya Nisan başında gelin ve belki de Japonya’da en çok fotoğraflanan bahar anı olan kiraz çiçeklerinin hassas pembesi tarafından çerçevelenmiş olacaksınız.
Arashiyama Bambu Ormanı, Kyoto, Japonya. (Fotoğraf: Koray Erdoğan/Türkiye Bugün)
Bambu ve esneklik
Japon kültüründe, bambu sadece bir bitkiden daha fazlasıdır – dayanıklılık sembolüdür. II. Dünya Savaşı’nın yıkılmasından sonra Bambu, atom bombasının yıkımından kurtulan birkaç türden biriydi.
Birçok Japon için, bu esneklik kendi ruhlarını yansıttı. Grove’un derinliklerine doğru yürürken, esnekliğin saplardan nefes aldığını hissettim, her yerde yankılanan sessiz bir güç.
Otagi Nenbutsu-ji Tapınağı, Kyoto, Japonya’da yosun kaplı Guardian heykelleri. (Fotoğraf: Koray Erdoğan/Türkiye Bugün)
1.200 yüzü olan gizli bir tapınak
Grove’dan kısa bir yürüyüş, az sayıda gezginin rastladığı bir yere yol açar – Otagi nenbutsu-ji tapınağı. İlk bakışta, 1.600’den fazlasını tutan bir şehir olan Kyoto’daki diğer Budist tapınağı gibi görünebilir. Ama sonra heykeller ortaya çıkıyor.
Birbiri ardına, her biri benzersiz bir ifadeyle oyulmuş 1.200 taş yüze geri dönüyor. Bazıları sessizce meditasyon yaparken, diğerleri yaramaz bir şekilde sırıtarken, birkaç sake fincanını yüzyıllar önce ziyaretçileri kızdırıyormuş gibi yükseltir.
Tapınağın hikayesi kayıp ve yeniden doğuştan biridir. Sekizinci yüzyılda İmparatoriçe Shotoku tarafından kurulan, yer değiştirdi, seller tarafından yok edildi, İç Savaş tarafından ezildi ve daha sonra 1950’de bir tayfun tarafından dövüldü. Yine de bambu gibi katlandı.
1955’te rahip ve heykeltıraş Kocho Nishimura tapınağa hayat verdi.
Keski eliyle, kalıntılarını bir sanat ve inanç sığınağına dönüştürdü.
1980’lerde amatör heykeltıraşları bugün gördüğümüz heykelleri oymaya davet etti ve yaratıcıların ruhunun taşa geçeceğine inanıyordu.
Bu yosun kaplı veliler arasında yürümek, zamansız bir toplantıya katılmak gibi hissediyor. Yumruklarını kaldıran bir boksör, bir çocuğu kucaklayan bir okuyucu, hatta bir kaset çalarla bir figür bile – hepsi donmuş ama canlı, yüzleri yıllarca yağmur ve yosun tarafından yumuşadı.
1980’ler ve 1990’lar kadar yakınlarda oyulmuş olmalarına rağmen, Grove’un kendisi kadar eski görünüyorlar.
Koray Erdoğan Otagi Nenbutsu-ji Tapınağı, Kyoto, Japonya. (Fotoğraf: Tody Today)
Kalabalıkların Ötesinde Barış
Kyoto’nun daha ünlü tapınaklarından farklı olarak, Otagi nenbutsu-ji Nadiren kalabalık hissediyor. Atago Dağı’nın dibinde dururken, gezginlere sadece tarih değil, aynı zamanda huzur da sunuyor.
Burada, tur otobüslerinden ve hareketli kalabalıklardan çok, her biri kendi sessiz hikayesini anlatan bin taş yüz arasında sessizce oturabilirsiniz.
Tapınaktan ayrıldığımda, Bambu Grove’un sesi beni takip ediyor gibiydi, sanki her iki yer de istikrarlı, zamansız ve derinden insan olan tek bir ruh paylaşıyormuş gibi.
Kyoto tarih ve doğanın bir goblense, Arashiyama ve Otagi Nenbutsu-ji en unutulmaz konulardan ikisidir.
13 Eylül 2025 05:10 PM GMT+03: 00
