ABD’nin ilgi çekici kimlik ile askeri hizmetler arasında uzun ve heyecan verici bir ilişkisi var. “Sorma, hayır demeyi” düşünün veya Ezra halkına yönelik son askeri yaptırımları düşünün. Netflix’in yeni gelen draması “Boots”, Greg Cop White’ın 2016 tarihli anı kitabı “The Pink Marine”den uyarlanıyor, güçlü bir karakter kümesinden, bazı eleştirel derinliklerden ve romantik ilişkilerden yoksun olsa da, genç bir eşcinselin askeri eğitim kampındaki hayatını anlatan mütevazı ve gülünç bir arayış.
Cameron Cop (Miles Heiser) lisedeyken acımasızca öldürüldü. Yıl 1990’dı ve (mezuniyet gününde bile) başının tuvalete indirilmesi onu hayal kırıklığına uğratmıştı. O ve en yakın arkadaşı Ray Macafi (Liam OH), canlarını kurtarmak için eğitim kampına kaydoldu. Başları yeni tıraş edilmiş yeni askerlerden oluşan bir müfrezeye ek olarak, sıkı bir disipline ve çok katı bir vücut kondisyonu kültürüne entegre olmaya zorlanıyorlar.
“Genç Kraliyet Ailesi” veya “seçkinler” gibi eşcinsel aşkın hikayesini görmeyi umuyorsanız, o zaman “Bot” Bu kaşıntıyı kaşımayın: Hikayenin eşcinsel kısımlarını büyütmek en az yarım sezon sürüyor ve ceza zamanı bölümü, bölüm aşık olana ve hiçbir öpücük görülmeyene kadar Cameron’u ele geçirdi. Ama bu adil: yapacak çok işi var. Cameron hala diğer birçok işverenle aynı fiziksel durumda değil ve Ray hızla onu korumaya çalıştı, ancak kısa sürede lisedeki durumu nedeniyle saldırıya uğradı.
Sezon boyunca ondan yararlanmaya çalışanlar için daha görünür hale geliyor; lisede okuyan herkes için tatmin edici bir saat.
Sezon boyunca dizide, askeri erkeklik kültüründe devam eden ve esas olarak Çavuşların temas kurduğu kişilerin pahasına harcama yapan çok sayıda ırkçılık, homofobi ve şişmanlık fobisi tasvir ediliyor. Ray, bir çavuş tarafından Asya karşıtı bir tavırla karşı karşıya kaldı (“Bento” lakabıyla anılıyor) ve Cameron yalnızca onun en iyi arkadaşı olarak adlandırılıyor, ancak birçok gey hakaretinin hedefi oluyor.
Ataerkil erkekliğin en kötü özellikleri burada ortaya çıkıyor ve dizi nadiren bunlara meydan okuyor ve izleyiciye kendi analizlerini sunuyor. Gösteri ve genişleme yoluyla ordu, hoşgörülü bedenlerin ve zihinlerin test edildiğini ve bunun sonucunda daha güçlü ve daha şiddetli hale geldiğini, iç kargaşaya eksik bir çözüm olduğunu öne sürüyor. Her bölümde işverenler, süreçte gerçek bir adam olma düşüncesiyle fiziksel olarak güçlenmeleri için çeşitli fiziksel zorluklarla karşı karşıya kalıyor. İlham verici bir mantra olarak “Öldür” diye bağırıyorlar ve her gün bir çavuşun deyimiyle “cesaretlendirici eğitim” ile karşı karşıya kalıyorlar; Temel olarak, sözlü taciz barajı. Cameron’un ilk hafta söylediği gibi yaz kampına değil de kendisine katılmakla ciddi bir hata yapmıştı.
Andy Parker’ın yönettiği, Andy Parker’ın ilk duşu olan “Boots”, Deniz Piyadeleri’ne saygılı görünüyor ve özellikle çöp atmakla ilgilenmiyor. Muhtemelen gençlerin başkalarını öldürmeleri için eğitilmeleri konusunda daha düşünceli olan “çizmelerin” başka bir versiyonu vardır. Bu insanların başka ülkelerdeki gençlerle sonlanabileceği fikri yeni ortaya atılıyor ve bir sonraki travmatik stres bozukluğundan (dehşete düşmüş bir saldırı yaşayan bir karakterin bunu mükemmel bir arzuyla aşabilecek kapasitede olduğu) bahsedilmiyor.
“Boot” kendi melodisinden emin değil gibi görünüyor. Ciğerlerinin gülünç noktasına kadar porno bağırmadığınız sürece, bu, merhum Norman Lear’ın ürettiği en saçma projelerden biridir ve şaka olarak sınıflandırma düzeyine zar zor yükselir, özellikle de son proje olan “Clean Slate” ile karşılaştırıldığında, gerçekten komik bir sterlingcoat.
Bir oyun olarak pek çok puan alır, ancak her zaman kendini desteklemez: geri dönüşler, bazı karakter macunlarını keşfetmek için kullanılır, ancak “kayıp” veya “turuncu siyahtır” ile düşünceli bir arama sağlamak için eşit şekilde bağlanmamışlardır. “Bir bölümde, işe alınan iki kardeşin dinamikleri ve arka plan geçmişleri üzerinden araştırılıyor, sadece bir tanesi ayrı bir takıma transfer ediliyor ve tekrar eden bir karakter olarak aktarılıyor. Bir sonraki bölümde, geçmişi ölen bir karakter o kadar ani ve beklenmedik ki, anlamsız görünüyordu.
Gösterinin Cameron’da zorunlu bir liderliği var, ancak daha güçlü kıyafetler yapmayı reddetti. Hatta Vera Pharmiga bile, oğlunun evde olduğu kısa ve dağınık sahnede, Cameron’un orduya girmeye çalışan annesi Barbara Hope rolünden biraz uzakta. Kadın denizcilerin başka bir paralel müfrezeye sahip olduğu ortaya çıktı ancak bu müfreze henüz arandı. Belki de en derin karakter gelişiminin eksikliği, 40 dakikayı aşmayan bölümlerle kesintiye uğruyor.
Neyse ki, “önyükleme” panosu, karmaşıklık eksikliği nedeniyle, kendi kemerleri altında çok düşük role sahip birden fazla aktör de dahil olmak üzere çok sayıda yürekli ve zorlu performanslar yaratıyor. Farklı tatbikatlar sırasında birbirlerine güvenmeyi öğrendikleri ve zamanı geldiğinde cesaret verici bir “Ourah” savaşından vazgeçtikleri için, bu grubun işverenlerini genel olarak köklendirmek kolaydır. Çeşitli bariyer kurslarının üretim tasarımını takdir edecek çok şey var.
Çavuşun enkazı getirmesi hoş bir sürpriz. Sullivan (Max Parker), kişisel sıkıntısının üstesinden gelmeye çalışan ve onları işe alırken eğiterek eğitimlerini daha karmaşık hale getiren bir müfreze lideri olarak. Bağırmalarından, Cameron’a karşı belirli bir takıntısından ve saldırgan erkekliğin bu versiyonunu benimsemenin bazı zehirliliklerinden dolayı insanlıkla yazma şekli konusunda zorunlu bir rakip yarattı. Daha sonra müfrezeye katılan asker toplama görevlisi Jones (Jack Cameron K) da sezon sonunda yeni bir enerji getirir ve Quir’in ordudaki kimliğine dair başka bir görüşü temsil eder.
Bir ziyaretçi “botları” askeri bir propaganda olarak algılayabilir. Bugün, ülkelerin savaşa hazırlanmak için askeri bütçeyi arttırdığı dünyamızın katı gerçekliğinden kopmak zor, sadece yasal gençler tüfek atmayı öğrendiler, korkusuz erkekliğe yakınlar.
Öte yandan, diğer ziyaretçiler seriyi nadiren eşcinsel bir bakış açısıyla temel eğitim kampının özgün ve düşünceli bir portresi olarak hissedebiliyorlar. Her ikisi için de bir miktar olabilir. Yine de, eğer ordunun yanından geçebilirseniz ve romantik olay örgülerinin olmamasına ve genel seks eksikliğine rağmen bu sezon nasıl hızla iki taraflı bir saate dönüşebilirse, bu sezonun tadını çıkaracak çok şey var.
Karakter odaklı bir hikaye ve Norman Lier’in ordudaki deneyimiyle,
“Boots”, bu sevilen müfrezenin midesinin savaşması için sıkılmış olmasına rağmen, bu ortaklığı yükselten, daha güçlü bir ikinci sezon potansiyeline sahip, eğlenceli bir film.
“Boot” artık Netflix’te yayınlanıyor.
