Her şeyden önce, bu makalenin belirli bir veteriner kliniğini veya veterineri övmek veya reklam vermek için tasarlanmadığını söyleyerek başlamak istiyorum. Sevgili kedimin hikayesini paylaşmak ve veterinerler söz konusu olduğunda ikinci bir görüş aramanın önemini vurgulamak ve sevgili evcil hayvanımızı kurtaran doktorlara içtenlikle teşekkür ediyorum.
Her şey bir hafta önce geçen Cumartesi sabahı başladı. Önceki akşam, evimizde sevgili arkadaşlarımız vardı ve birlikte keyifli bir akşam geçirdik. Onlar ayrıldıktan sonra, küçük kızımızın sessizce terasa kaymasından habersiz terası topladım.
Yaramaz kedimiz Smoothie, kış aylarında ailemize katıldı, bu yüzden birlikte ilk yazımızdı. Bu nedenle, onu pencerelerden ve balkon kapılarından uzak tutmak için büyük bir çaba harcıyordum çünkü ne yapacağını tahmin edemedim.
Bizim küçük olan, o sokaklardan gelirken atlamaya ve sıçramaya oldukça alışık. Onu ilk olarak soğuk bir Aralık akşamı işyerimin avlusunda gördüm ve onu aldığım anda iki şey fark ettim: Bu küçük baş belası bir avuçtu ve asla bırakamıyordum. Dahası, kocam da onu görür görmez ona aşık oldu.
Smoothie’yi sadece bir yavru kedi olarak aldık ve yumuşak, beyaz, sevimli yüzü nedeniyle ona bu ismi verdik. Bir diva ve bir prensesin mükemmel bir karışımıydı, söylemeliyim. Ona olan sevgimiz sınır tanımıyor ve o sevgiyi nezaketle karşılık verdi. Alınan ve sarılmak için bayılıyor.
Sonraki dönemde, ne yazık ki, smoothie’nin hasta olduğunu (muhtemelen sokaklardaki kötü yaşam koşulları nedeniyle) keşfedeceğiz ve onu sağlığa geri döndürmek için büyük çaba sarf edeceğiz.
Neyse ki, bu zor günler hızla geçti ve sonuç olarak kızımız toparlandı ve ailemize en genç ve en tatlı üye olarak katıldı. Ancak, yaramazlığı asla gitmedi. Sürekli terasa gitmeye çalıştı, özellikle de kuşların etrafta uçtuğunu görünce …
Sonunda, o gece daha önce bahsettiğim gece, dikkatsizliğim nedeniyle terasa gizlice girdi ve varlığından habersiz, yanlışlıkla onun üzerindeki kapıyı kapattım. O gece ne olduğunu bilmiyorum ve bunu düşünmek beni hala korkutuyor, ama sabah uyandığımda evde smoothie bulamadım.
Saklanma sevgisini bilerek (hangi kedi değil, değil mi?), Evde bir yerde saklandığını ve benimle bir oyun oynadığını varsaydım. Onu bazı ikramlarla saklama noktasından çekmeye çalıştım. Treat paketini açtım ve koridorun ortasında bekledim, her zamanki yaramaz yürüyüşüyle görünmesini bekledim. Ancak, saniyelere rağmen, küçük baş belası ortaya çıkmadı.
“Beni böyle korkutma, smoothie,” dedim titreme, ama ev sessizce yankılandı. Endişeyle balkon duvarından aşağı baktım, ama şükürler olsun, sokakta görmekten korktuğumu bulamadım.
Eşimle evin her köşesini ve hatta çatıyı aradık. Sokaklardaki ve enerjik doğasında geçmişi göz önüne alındığında bizi terk etmiş olabileceğini ve eve dönemeyeceğini düşündük. Aynı anda ağlıyor ve arıyorduk.
Sonunda, orada smoothie bulma umudum olmasa da, aşağıya gidip dışarı bakmaya karar verdim. Kapıdan çıktığı anda, şok edici bir manzarayla karşılandım: küçük çocuğumuz orada yatıyordu, yaşadığımız binanın iç kısmından çok uzak değil.
Beni gördükten sonra gözlerinde bir tanınma parıltısı ortaya çıktı. Küçük ağzından küçük bir miyav bıraktı. Ona doğru koştum ve onu dikkatlice kollarıma aldım. Bir zamanlar saf beyaz kürkü grimsi dönmüştü ve gözleri boş görünüyordu, ama bunun dışında iyi görünüyordu (ya da o zaman düşündüm). Onu kollarımda tuttuğumda, pençesiyle kalbime dokundu. Pençesi cildimi biraz dikti, ama acıtmadı. Bu şekilde zayıf olduğunu fark ettim.
Kollarımda evcil hayvanımızla eve döndüğümde, kocam çok sevindi. Bizimize sarıldık ve birkaç gözyaşı döktük. Sonra, onu temizlemeye çalışırken, kalçalarında idrar ve kan fark ettim. Ne olduğunu anlamaya çalışırken bacakları titredi ve aniden çöktü.
Kaos başlıyor
O andan itibaren tam bir kaos oldu. Onu hızla taşıyıcı çantasına koyduk, ne giydiğimizi bile fark etmedik ve evden koştuk. Güzel ve temiz görünen en yakın veteriner kliniğine gittik. Hemen röntgen çekti, kalçalarında dört veya beş kırık olduğunu ortaya koydu.
Adından bahsetmemeyi tercih ettiğim veteriner, evcil hayvanımızın kalbinin doğuştan bir anomali nedeniyle normalden daha yüksek konumlandırıldığını bildirdi-önceki kontrollerde hiç duymadığımız bir şey. Bununla birlikte, X-ışını sonuçları açıktı ve veteriner durumun böyle olduğu konusunda ısrar etti. Dahası, smoothie’nin derhal ameliyata ihtiyacı olduğunu veya onu kaybedeceğimizi söyledi.
Panik nedeniyle sakince düşünemedik; Sadece yapılması gereken her şeyin yapılması gerektiğini düşündük. Doktor bize gerekli ameliyatın orada yapılamayacağını bildirdi ve tanıdığı bir profesöre gitmemizi tavsiye etti. Bize adres verdi ve bizden bahsetmek istemediğim bu profesörü aramamızı istedi.
İstanbul’un Avcilar bölgesindeki yerden bahsetti, bu yüzden tekrar yola çıktık. Avcilar’a doğru giderken annem bizi aradı – ona durum hakkında bilgi verdim. Bize, şehrin saçaklarında (ailemin zaten yaşadığı) bir bölge olan Beylikdüzü’de iyi bir klinik, veteriner tıp parkının (Medikal Park veteriner) olduğunu hatırlattı ve kedileri Sherlock’un sık sık o profesörü görmek yerine oraya gitmemizi tavsiye etti.
Aslında, o kliniğe zaten aşinaydım. Sherlock ve Smoothie’yi birkaç kez almıştık, ama başlangıçta panik nedeniyle aklıma gelmedi ve daha sonra mesafe beni tereddüt etti. Ancak, şimdi o kadar minnettarım ki o kliniği seçtik!
Olayların Şok Dönüşü
Girdiğimiz anda veteriner hekimlerden yardım istedik ve evcil hayvanımızın derhal ameliyata ihtiyacı olduğunu açıkladık. Bunlardan biri hızla bize katıldı. X-ışına göre kalçasında beş kırık olduğunu ve henüz belirgin olmayan daha fazlası olabileceğini belirtti. Ayrıca, kırıkların ameliyatla düzeltilebileceğinden de emin oldu.
Sonra bizi sersemleten şok edici vahiy geldi:
Doktor, “Yere çarptığında, etki kedinizdeki iç kanamaya neden oldu. O kadar şiddetli kanamaydı ki, normalde altta yer alan kalbini bile itti” dedi.
O anda yaşadığımız dehşeti hayal edin.
“Bu, doğumla ilgili bir anomali nedeniyle değil mi?” Kocam neredeyse hiç sormadı.
Doktor durumun böyle olmadığını söyledi.
“Peki ya ameliyat?” Diye sordum.
Doktor derin bir nefes aldı ve sakin bir şekilde, “Kediniz şu anda ameliyat için yeterince kararlı değil. Ameliyata devam edersek, onu kaybetme riski çok yüksektir. Önce yoğun bakımda kalması gerekecek ve iyileştikten sonra ameliyatla devam edebiliriz.”
Doktora güvendik. Neyse ki, kızımız birkaç gün içinde yoğun bakımda kayda değer bir iyileşme sağladı. Son zamanlarda ameliyat oldu ve şu anda hızlı bir iyileşme sürecinde. En azından bir hafta daha yoğun bakımda kalması gerekiyor, ancak tam iyileşmesi için ne gerekiyorsa yapmaya hazırız.
Veteriner Tıp Parkı ve orada çalışan veteriner hekimler sadece evcil hayvanımızın hayatını kurtarmakla kalmadı, aynı zamanda ona mükemmel baktı ve indirimler teklif etti. Özellikle sevgilimizi bize geri getirmek için yaptıkları her şey için çok mutlu ve minnettarız. Onlara muazzam bir minnet borcumuz var.
Neyse ki, hikayemizin olumlu bir sonucu vardı. Smoothie daha önce olduğu gibi koşabilir ve oynayabilir ve ruhları yüksektir. Onu eve getirene kadar günleri hevesle sayıyoruz.
Bununla birlikte, bazen yardım edemiyorum ama düşünürüm, ya ikinci bir görüş istememiş olsaydık ve evcil hayvanımız derhal iç kanamayı tanımayan veterinerler tarafından ameliyat edildi? Sonuçların ne olabileceğini hayal etmek bile istemiyorum.
Daha önce de belirttiğim gibi, bu makaleyi yazmanın bir nedeni, veteriner hekimler hakkında ikinci bir görüş almanın ne kadar önemli olduğunu vurgulamaktı. İlk veteriner kızımızın durumunu anlamadı ve derhal ameliyat önerdi. Bununla birlikte, ikinci veteriner durumunu hızla kavradı ve ona hayatta kalma şansı vermek için yoğun bakım önerdi. Ve sonunda haklıydılar.
Bu gibi durumlarda, lütfen evcil hayvanlarınızı ikinci bir veterinere götürün. Bazen, ilk tanı yanlış olabilir ve ikinci bir veteriner onları kurtarabilir.
